นวนิยายเรื่อง บัลลังก์รักป่าเถื่อน ตอนที่ 1

บัลลังก์รักป่าเถื่อน ตอนที่ 1

                                   

กวินเด็กหนุ่มนักศึกษาทุนผู้มีความฝันที่อยากจะไปเรียนและทำงานที่ต่างประเทศ เขามีความไฝ่ฝันที่อยากจะเป็นเชฟที่มีชื่อเสียงระดับโลก...

"เย้ เย้ ผมเรียนจบมหาวิทยาลัยแล้ว"
ไม่อยากจะเชื่อเลย...เวลานี่ผ่านไปเร็วจริงๆ สำหรับการเรียน 4 ปีที่ผ่านมาผมได้อะไรเยอะแยะมากมาย ทั้ง ประสบการณ์ ความรู้ และที่สำคัญมิตรภาพที่ดีจากเพื่อนๆ ในคณะ ในสาขาและในรุ่น โดยเฉพาะก้องภพ เพื่อนคนสนิทของผมที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมจนจบมหาวิทยาลัย...  

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก กวิน กวิน ตื่นได้แล้วลูกสายแล้ว วันนี้หนูต้องพาแม่ไปทำธุระในเมืองนะ" เสียงแม่ของกวินเคาะประตูปลุกลูกชายพร้อมกับกวาดบ้านไปด้วย

"ครับแม่...ตื่นแล้ว" เสียงของกวินขานตอบแม่ พลางเอามือลูบหน้าเช็ดเหงื่อที่ไหลออกมาเต็มใบหน้า เพราะแสงแดดที่ส่องผ่านเข้ามาในห้องนอนทำให้อากาศร้อน กวินจึงรีบเก็บหมอน ผ้าห่ม และตุ๊กตาตัวโปรดเข้าที่แล้วเดินลงไปอาบน้ำ ในระหว่างที่กวินเอื้อมมือกำลังจะเปิดน้ำก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

"กริ๋ง กริ๋ง กริ๋ง กริ๋ง" "แม่ครับ ๆ รับโทรศัพท์หน่อย" เสียงกวินตะโกนบอกแม่อยู่ในห้องน้ำ "จ้าๆๆ แม่กำลังจะเดินมารับนี่แหละ" ระหว่างที่กวินอาบน้ำอยู่ จู่ๆ ก็มีเสียงร้องออกมาจากในบ้าน “กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด”           "แม่ครับ!!! แม่เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมร้องดังลั่นบ้านเชียว" กวินร้องออกมาถามแม่จากในห้องน้ำด้วยน้ำเสียงที่ตกใจ

"กวิน กวิน รีบอาบน้ำแต่งตัวเร็วลูกแม่มีเรื่องอะไรจะบอก รีบๆ นะ" แม่ของกวินร้องบอกลูกชายด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นและดีใจหลังจากรับสายโทรศัพท์ที่ดังขึ้นเมื่อสักครู่

เมื่อกวินอาบน้ำแต่งตัวเสร็จกวินก็รีบเดินลงมาจากบ้าน พร้อมร้องเรียกแม่ ท่าทางของกวินดูตื่นเต้นและสงสัยราวกับว่าแม่มีเรื่องสำคัญอะไรจะเล่าให้ตัวเองฟัง

"แม่ครับๆ แม่มีอะไรหรือเปล่าทำไมแม่ต้องให้วินรีบอาบน้ำแต่งตัวด้วย แม่ดูแปลกๆ นะวันนี้" กวินถามแม่ด้วยความสงสัยและอยากรู้ แม่ของกวินก็เอาแต่นั่งอมยิ้มทำอะไรไม่ถูก จนกวินเองต้องสะกิดถาม "แม่ครับๆ แม่เป็นอะไรหรือเปล่า" กวินพูดกับแม่พลางเอามือจับแขนแล้วกระตุกเบาๆ

"เปล่าๆ วินแม่แค่ดีใจ เมื่อเช้าที่โทรศัพท์สายเข้านะ เขาโทรมาจากสถานทูตนะลูก"

"ห่ะ !! อะไรนะแม่เขาโทรมาว่าไงครับ" กวินร้องถามแม่ด้วยสีหน้าท่าทางที่ตกใจและอยากรู้ "เขาโทรมาบอกว่าวินผ่านคุณสมบัติที่จะได้เดินทางไปเรียนต่อที่อังกฤษไงลูก"

"จริงหรอครับแม่" กวินร้องถามแม่ด้วยน้ำเสียงที่ดีใจพร้อมโผลเข้ากอดและหอมแก้มผู้เป็นแม่อย่างเต็มแรง "ก็จริงนะสิ…แม่ดีใจด้วยนะฝันของหนูจะเป็นจริงแล้ว" แม่ของกวินตอบลูกชายด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน พร้อมเอามือลูบหัวไปมา พลางเช็ดน้ำตาของตนเองด้วยความดีใจ  

"ครับแม่ วินสัญญาว่าจะตั้งใจเรียนและจะเป็นเด็กดีของแม่ตลอดไป" กวินตอบแม่พรางเอามือบัดแก้มเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว กวินเงยหน้าอันแดงกลํ่าขึ้นมองผู้เป็นแม่แล้วพูดอย่างดีใจและตื่นเต้น "งั้นวันนี้แม่ทำธุระเสร็จ แม่พาวินไปรายงานตัวด้วยเลยนะครับ" กวินพูดพร้อมโอบกอดแม่...

"เออ แม่ครับ ว่าแต่เดือนยังไม่ตื่นหรอครับทำไมวันนี้น้องตื่นสายจัง" กวินถามหาน้องสาวเพราะทุกครั้ง เดือนจะเป็นคนขึ้นไปปลุกตัวเองเพื่อให้ลงมาทานอาหารเช้าด้วยกันทุกครั้ง กวินจึงถามแม่ด้วยความเป็นห่วง และสงสัย

แม่ของกวินก็ได้แต่ยืนหัวเราะแล้วเอามือเอื้อมจับไหล่กวิน "เปล่าจ๊ะ วิน น้องออกไปไร่องุ่นกับคนงานตั้งแต่เช้าๆ แล้ว น้องบอกแม่ว่าวันนี้เพื่อนๆ จะมาเล่นที่ไร่ น้องเลยจะออกไปเตรียมสถานที่และรอรับ เพื่อนๆ นะจ๊ะ" แม่ตอบกวินด้วยสีหน้าและท่าทางกวนๆ พร้อมกับตักอาหารใส่จาน

"อ่อ ครับ ผมนึกว่าน้องยังนอนไม่ตื่น" กวินตอบแม่แล้วรีบเดินขึ้นไปบนห้องนอนเพื่อเอากระเป๋าและเอกสารสำหรับจะไปรายงานตัว...

"ฮัลโล ฮัลโหล วิน มึงอยู่ไหนว่ะ มึงรู้ข่าวจากสถานทูตยัง" ก้องภพเพื่อนสนิทของกวินโทรมาถามข่าวเรื่องที่สถานทูตประกาศรายชื่อผู้ที่ผ่านการคัดเลือก

"เออ มึงกูพึ่งรู้เมื่อเช้านี่เอง เขาโทรมาบอก วันนี้ว่าจะไปรายงานตัว" กวินตอบก้องภพด้วยน้ำเสียงที่ดีใจ...

"เออ แม่ง!! มึงก็งี้แหละ ไม่คิดจะโทรมาถามกูเลยสักคำว่าผ่านหรือไม่ผ่าน" ก้องภพพูดเหมือนน้อยใจที่กวินไม่โทรมาถามตัวเอง

"เออ กูโทษนะก้อง กูมัวแต่ดีใจและยุ่งๆ กับเรื่องที่บ้านนิดหน่อย ยังไงกูก็ขอโทษมึงนะเพื่อน แล้วสรุปมึงผ่านการคัดเลือกไหมเนี่ย" กวินถามก้องภพด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาและออดอ้อนเพราะรู้ว่าก้องภพไม่พอใจ

"ผ่านนะสิ ระดับนี้แล้วใครจะปล่อยให้พลาดว่ะ" ก้องภพตอบกวินด้วยน้ำเสียงที่ดังก้อง

"เย้ เย้ เย้" เสียงร้องดังลั่นในสายโทรศัพท์ก้ดังขึ้น กวินดีใจที่ก้องภพเพื่อนสนิทจะได้ไปเรียนและทำงานที่ต่างประเทศด้วยกันกับตน

"งั้นวันนี้เราไปรายงานตัวกันเลยไหม" กวินชวนก้องภพด้วยความตื่นเต้น...

Cr.สวยคม